Een sollicitatiegesprek is geen kruisverhoor. Al heb ik managers meegemaakt die daar anders over dachten. Scherp insteken, beetje ongemakkelijk maken of ronduit het vuur aan de schenen leggen…. er zijn genoeg bazen en baasjes die daarin geloven. ¨Gelijk maar laten zien dat we hier niet in de comfortzone geloven¨ hoorde ik vorige week een werkgever zeggen. Hij vond het merkbaar lekker.
Het is een wereldbeeld. Dat mensen beter presteren als je het ze ongemakkelijk maakt. Je ziet het terug in managementstijlen, werk- en prestatieafspraken, regels, procedures en in contracten. Je laat mensen voortdurend twijfelen aarzelen, onzeker zijn, tekortschieten. Je leert ze aan om bij alles over hun schouder te kijken. ¨Opgejaagd wild loopt het hardst¨. Het is een wereldbeeld.
Er is een ander wereldbeeld – eigenlijk een mensbeeld – dat terrein wint. De overtuiging dat mensen alleen duurzaam kunnen presteren en floreren als er een basishouding is van vertrouwen; voor een gevoel van veiligheid. Een fundament van waardering, ruimte, en empathie. Natuurlijk is het aan te moedigen dat mensen hun grenzen kennen en verleggen. Maar grenzen en gevaar kunnen niet zonder vertrouwen en veiligheid.
Hoe maak je het voldoende veilig voor je mensen?
- Maak tijd voor ze, ook als je niks van ze ¨wilt¨
- Vraag ze naar hun mening en luister écht naar hun antwoorden
- Stimuleer ze om dingen ¨uit te proberen¨
- Geef ze snel en zorgvuldig feedback als iets niet werkt
- Complimenteer ze bij successen en succesjes
- Kijk met ze vooruit naar hún toekomst
De rest komt vanzelf.