Ik ben er wel een beetje klaar mee. Met het geklaag over de terugloop van social media en de tanende leescijfers van blogs. Oké, information overload is content overload geworden, maar de uitdaging voor jou en mij blijft gewoon dezelfde: exceptionele inhoud maken. Schrijfsels die de mensen onthouden. Filmpjes waarvoor ze terugkomen.

Het ongeschreven woord

Dat brengt me op de content van het niet opgeschreven woord. Alles wordt video, vlog en podcast, zo lijkt de boodschap te zijn. Ik ben altijd voor vernieuwing, maar of we dáár nou zoveel blijer van worden? Ik kan nog niet enthousiast worden voor deze trend, met uitzondering van een paar buiten-categorie-marketeers. Brogan, Godin, Vaynerchuck, maar die schrijven ook al exceptioneel.

Een nadeel en een risico

Vlogs en podcasts hebben beiden ten opzichte van artikelen en blogs één groot nadeel voor de lezer en één groot risico voor de maker.

• Het nadeel is dat je een video of audio opname niet in een oogwenk kunt scannen op structuur, opbouw en lengte. Je weet niet waar je aan begint en je moet lang wachten tot je je daarover een oordeel kunt vormen.
• Het risico is dat de maker niet gedwongen wordt tot voorbereiding, opbouw, indeling (tot structuur) in het algemeen. En niet tot beperking. Je kunt in een gemaakte video ook niet makkelijk plakken en knippen. Het moet in één keer goed. Wie is dat gegeven?

Geblabber

Het resultaat is er vaak naar. Als ik dan toch de moeite doe – voor de maker, of voor het onderwerp – haak ik té vaak teleurgesteld af. Het gebrek aan format en structuur resulteert meestal in eindeloos geblabber. Dat gebeurt natuurlijk ook in blogs, maar dat heb ik dan wel vier keer zo snel in de gaten.

Punt in 100 seconden

Geef mij maar een stevig artikel van 1600 woorden (met kop staart, argumenten, alinea´s, quotes, links en voetnoten). Of een puntige blog van 350 woorden. Dat laatste vertalen naar een videoformat trouwens, dáármee ga ik dit jaar wél experimenteren. Mijn punt maken in 100 seconden. En dan onthouden worden.