De beste content is niet dat filmpje, dat al meer dan een miljoen keer is gedownload. De beste content is niet die grappige spreuk, die je wel op je Facebook tijdlijn móet plaatsen. Net zo min als dat fragment uit die talkshow (die iedereen toch al heeft gezien). Het is ook niet de content die iedere keer weer terug komt op Twitter. Hoe goed de blog of column ook is. De beste content is content die mensen liever niét delen. De content die ze liever voor zichzelf houden.
Zo heel af en toe lees of zie ik iets dat mij laat stilvallen. Iets dat mij werkelijk een nieuw inzicht geeft. Het kan een blog of column zijn, maar ook een videoboodschap of een presentatie. En als het écht heel goed is, dan voel ik iets dat zich het best laat omschrijven als een mengeling van jaloezie en gierigheid: “Zo goed, dat had ik zelf willen schrijven” plus “zo waardevol, dat hou ik lekker voor mezelf.” Vervolgens deel ik het natuurlijk toch met mijn netwerk en de jaloezie verandert wel in dankbaarheid.
Als jij zelf publiceert, weet dan dat daar de lat ligt. Het criterium is niet hoeveel mensen het uiteindelijk delen. De echte toets is hoeveel mensen het misschien wel voor zichzelf hadden willen houden.