We kunnen er wel om lachen, maar we zijn geen haar beter als het er op aan komt. Beter dan de families die voorbij komen in tv-programma’s als Het spijt me en Familiediner. Ik zag deze week een fragment van het laatste en werd geraakt door de machteloosheid van mensen. Het komt voor in de beste relaties. En in de mooiste bedrijven.
Een ruzietje om niks (misverstandje) en een prima verstandhouding verkilde tot op het bot. Een van de partners wilde het herstellen, maar schreef een nogal onhandige brief. Dat was olie op het vuur en gaf jarenlange verwijdering. Allemaal wilden ze terug wat ze vroeger samen hadden, maar niemand die een eerste stap zette. Want de eerste stap moest worden gezet door degene die schuldig was. En dus gebeurde er niks.
Uiteindelijk kwam het goed onder druk van de camera. En omdat een goeierd de schuld op zich nam en sorry zei. Iedereen blij.
Ook in werk kan het behoorlijk uit de hand lopen. Met een collega of zelfs met een klant. En dat moet dan geen jaren duren. Je kunt toegeven aan je ego en gaan zitten wachten tot de ander een toenadering doet. Niet zo handig. Je kunt ook de zaak en de relatie scheiden en een eerste stap zetten om het belang van het laatste. Benoem dat ook. “Even los van oorzaak en schuld, maar ik vind onze relatie te belangrijk om dit te laten doorzeuren.” Doet vaak wonderen.
Kleine stap van grote mensen.