Gemiddeld ben ik goed van vertrouwen. Maar ik maak een uitzondering voor garagebedrijven, vooral als ik de auto wegbreng voor een APK. Ik weet bijvoorbeeld dat er een duurbetaald misverstand bestaat over het verschil tussen benodigde en geadviseerde werkzaamheden. Mijn garagemannetje weet inmiddels dat ik dat weet en dat heeft veel kou uit de lucht gehaald. Ik krijg weer koffie.
Omdat het gevoelig kraakte, piepte en schuurde moest ik deze maand zelf op de brug in Ede in de werkplaats van de neuroloog. Ik werd een tunnel ingegleden, waarna er een half uur lang geluiden klonken alsof er een trekhaak werd gemonteerd en – in een moeite door – vier schokbrekers werden vervangen. In de stress was het overleg vooraf erbij ingeschoten. Er was maar een categorie werkzaamheden; de nodige.
En nu zit ik thuis met het advies. Dat luidt: elk uur van de dag een paar keer nadrukkelijk over de schouder kijken. Links en rechts. De diagnose was slijtage van de nekwervels, repareerbaar alleen tegen een rekening waar ook mijnheer Aalbers U tegen zegt. Dat stellen we dus nog maar even uit. Wat klonk als advies is in dit geval simpelweg een opdracht. Dus als je me binnenkort tegenkomt; ik ben niet opeens paranoïde geworden, alleen nog wat bewegelijker.