Wij wilden wel eens met hem praten over communicatietrainingen. Daarvoor was hij dan ook helemaal uit Amsterdam gekomen. Of het goed was dat we elkaar zouden tutoyeren, want dat was toch veel gemakkelijker? Dat was goed.
Wij wisten wel ongeveer wat wij wilden, maar misschien was het beter dat hij eerst even uitlegde wat zij allemaal konden. Want time was money en maar gelijk naar de kern, dat was helemaal zijn stijl, dat zouden wij nog wel ontdekken. Ha lekker koffie.
Hij had prachtige brochures voor ons meegebracht. Vanzelfsprekend kon je communicatie niet los zien, moest je integraal denken, synergie, concept en meerwaarde en natuurlijk het persoonlijk opleidingsplan. Dat stond allemaal op de eerste bladzijde, in prachtige diagrammen en flow charts. Sprakeloos keken wij elkaar eens aan.
Communicatietraining, dat moesten wij niet denken, dat was niks nieuws voor hem.
Persoonlijk hoorde hij bij de top, dat durfde hij best te zeggen, want je moet weten waar je goed in bent en waarin niet. Het eerste legde hij daarna uit en toen was het al weer tijd voor nog een kop koffie. Het “waarin niet” kwam op pagina drie – hoopten wij – maar zo gauw waren wij niet van hem af.
Wij maakten geen aantekeningen meer en keken regelmatig eens onopvallend op ons horloge. En of hij ook weten wilde, waar wij behoefte aan hadden?
Maar daar kon hij zich al een aardig beeld van vormen, want hij had onze website gezien. Daar waren wij natuurlijk wel blij om. Maar eerst wilde hij het nog even samenvatten. Kort dan graag, zei mijn collega.
Precies. De meeste mensen praten teveel en luisteren te weinig, daar kon hij zelf over meepraten en dat was ook de rode draad in zijn trainingen. En daar konden wij ons inmiddels wel iets bij voorstellen.
Kundig ronde hij af. Dat hij ons een voorstel ging maken, maatwerk, tailor made, weetjewel, waarmee we onszelf een groot plezier zouden doen. Ook daar waren wij wel blij om.
Beknopt graag, zeiden wij nog. En dat hij er niet teveel tijd in zou steken. Omdat wij wel een aardig beeld hadden van zijn aanpak. Daar was hij dan weer blij om. Want dan was hij toch niet voor niks naar Den Bosch gekomen.