Het maakt nogal uit voor wie je schrijft op het internet. Zonder je publiek voor ogen kun je er behoorlijk naast zitten. En waarom je schrijft; ook niet onbelangrijk. Zonder een helder doel kan het alle kanten op met je artikel of blog. Of nergens heen. Ook zoiets.
Je kunt schrijven als een rattenvanger. Iedereen is welkom en je hoeft ze maar een keer te verleiden. Met je workshop/cursus/seminar/groeiplan/enz. Je kopregels zijn het aas; met je titels moet je flink variëren. Maak ze vooral lekker. De rest van je geschrijf mag elke keer hetzelfde zijn. Moet zelfs. Je leert vanzelf op welke formulering ze toehappen.
Je zou ook als een schoolmeester kunnen schrijven. Met verstand van zaken ben je verlokkelijk voor leergierige mensen. Ze zullen naar je terugkomen voor je deskundigheid, zonder dat je er om hoeft te bedelen. Je kopregels hoeven niet spectaculair te zijn, maar wel duidelijk. Met je geschrijf moet je de diepte in. Anders weten ze het wel op een gegeven moment.
En dan is er nog de schrijfstijl van het orakel. Meningen te hooi en te gras; het kleeft iets magisch aan “niet weten wat je nou weer krijgt.” Je kopregels zijn onbelangrijk, want worden nauwelijks gelezen. Je publiek wil op het andere been gezet worden en komt daar graag voor terug. Herhaling is dodelijk voor de aandacht; je bent veroordeeld tot verder vertellen.
Je krijgt het publiek dat je verdient. Of niet.